Kıtası Eksik Şiir

Durdur içinde koşan o hain orduları 

El-aşkın bayrağını sana taşıyan benim 

Yıkılacak hepsinin mecûsi duvarları 

Onlar seyrin ahkâmı gizin âlemi benim 

Sustur canıma batan o gafil hükümleri 

Hasretinle her demde bilki ağrıyan benim 

Hû sesime iniyor Rahman'nın melekleri 

Dört kitabı adınla arşa okuyan benim 

Koştur doru atları bu meydan cenge hazır 

Savaşın en başında safına geçen benim 

Kanımla dökülürüm canım sinene nazır 

Erliğine imanla boyun uzatan benim 

hz

 (birgün bir sesin yankı bulduğu bir duvar gördüm.. yoktu kapısı, penceresi yoktu.. adımlarım vardı benim, boyumdan büyük adımlarım.. adımlarım vardı duvarın dibinde bir kuyuya kaydı.. O sesi aradım sonra, ağladı içimin çocuk parkı, o sesle duvara çarptım..

Hecelerinden ayrıldı bütün sözcükler, bütün şiirler şairini kınadı.. kanadı anlamın şah damarı, duvar sırtıma dayandı.. 

insan dedim, dünyayı tanımak için bir duvara mı ağlamalı, susmak diye alnıma çizilen bu tuhaf ağrıdan geriye iki harf, bir depresif hâl mi kalmalı.. insan dedim biraz yorulmak ve çokça kaybolmak için mi yaşadı..

Bir isim buldum duvara, duvar parkı yüzüne boyadı..park kuyuyu sesiyle allayıp pulladı..)

-sana yâr dedim uçurumlar varlığından utandı-