Kıvılcım
Yaşam mıyım ben,
Yaşayan mıyım?
Tam bir ikilem
Bilinmez
Sudur kimi zaman
Taşır en olmaz ağırlığı,
Kimi zaman kuşkonmaz misali
Toz zerresi sarsar dalını
Bazen düş kadar uzak,
Bazen nabız kadar yakın
Belki bir kurgu
Belki de bir yanılsama.
Ama var
Yaşıyor
Gerçek
Kimi zaman dolunaydır,çırılçıplak
Aşerer yeni heyecanlara
Kimi zaman
Güneşin ardındaki
An içindeki an'a saklanarak
Kapılır yeniden hezeyanlara
Ne anlamak mümkün
Ne de anlatabilmek
Bu yüzden
Güçlüklerdedir.
Bakarsınız
Nazlı ve mağrur bir orkide olmuş
Ulaşılmaz yükseklerdedir
Bazense arsız ve delişmen ayrık otudur
Her yerdedir
Tutkulu mu, tutsak mı
Özürlü mü, özgür mü
Bilmek zor
Acaba şimdi nerdedir?
Savrulamayan bir kıvılcımla başladı
Yüreğimin amansız yangısı
Ve ardından isyanı ki
Bedende parsel parsel sancısı
Savrulan ben,
Başka hayatlar yaşarcasına
Gölgelerde umarsız...
"Bilgeliğin ayrıldığı bir yer vardır.artık ateş yakmaz ruhu.sadece yananları anlatır.yüreğine bakıp yananların arasında bir eski ben ve şimdi bilge ben...ah birde uzaktan duysam bilge diye.ne gerek bu sese...kırılan düşleri görüp,kırılmayacak olanları çağırıyor şiir..biraz daha soluk be şair...az sonrası yüreğinde sen olan bir dünya!!!!!..sana kardeşim demek ne güzel şair..yazki solmasın dünya" İNCİLERİMLE......
ikilem böylece anlatılır olmuş işte. güzel bir şiir. bence nehirde sürüklenen bir yaprağız. sizce de öyle galiba:)
insan bazen nasıl yaşadığını da unutuyor dertlerinden,sevgilerimle..
..müthiş bir anlatım..yalınlıktan ruhun derinliğine gerçekçi yolculuğu okudum insanın ta kendisiydi çelişkisel çözümünde tanımı..teşekkürler serap hanım..tebrikler...