Kıvılcımı Firar Eder Yıldızımın

Kıvılcımı Firar Eder Yıldızımın

kararan bozkırın yalnızlığını bölerken gece

ikisi bir olur kol kola ahenkle

kıvılcımı firar eder yıldızımın göğün koynunda

acımaz

acımadı

ama

acımasızdı gelip de geçmeyenler...




saçlarını savuruyorsun kırılıyor içimde binlerce kelebek kanadı

ıssızlığım kendine çarpıyor aralıksız

his tanımadığım kadar dogmatik

oyun oynadığımız yalın ayak koştuğumuz toprak üzerinde

çırçıplak adamlığım

ben mi yalnızım

sen mi geri çekilmiştin

unutmuşum

koşabilsem

savrulsam rüzgarında insem yine gözlerine

ulu orta bir sevişme!

sıradan olmayan

saçların düş kapanı

takılıyorum her gece

aklımda besliyorum militarist bir işgalciyi

bahçedeki salıncak

evdeki kanepe

alçakça vuruyor kafama saat on ikiye on kala

rezillik can damarımda

artık zihnimden çıkmalısın mia!




soluğunu kessem boğsam ellerimle bu hayali

ellerin ne güzeldi kırmızı ojelerinle...


daha derine inebilsem

kararıyor sana adanan akşam

bir kibrit çaksam

yanan mumun fitiline öfkem

gölgeye vuran geceye isyanım

ışığın yolunu kesiyor yine bir dalga

mehtabın rengi hep aynı tonda

bu nasıl bir masal

düşüp duruyorum senden

durmamalısın sevgilim uçurumun kıyısında

ard arda düşüyor benliğim

aç bir martı didikliyor sonra zihnimi

kıyılarım işgal artığı

sıradan sözcükler tesirsiz kalıyor

ince harflerle konuşsam belki durur bu uğultu

hep susuyorum mia


şapka çıkartıyorum güvertedeki sana

bu kadar uzun sürer mi beklenti

gelmedin geriye

gözlerine bakamadan uzaklaştı o silüet

dönemiyorum başka yöne

kaldırımda sürükleniyor adımlarım

yürüdüğüm yer boş

köşe başı bile sapmış kendinden

her adres yanlış her yol sana çıkıyor

bunca enkazı nasıl bıraktın bana

körebe yoktu bu oyunda

oysa sen

öyle saklandın ki bulamıyorum mia!



kahkaha atıp güldüğümüz o günü anımsayınca

dölünü hunharca bırakan yalnızlık

basıyor inadına bağrıma


gidenin dönmediği

kalanın görmediği o yerdesin

mutlu musun?

peki biz mutlumuyduk?

hani erdemli hallerimiz

boşluğa basma eylemi benimki



üzgünüm muafım kendimden

soyutluyorum senliğimi

sözlerin eskiyebileceği doğrudur mia

özgür birakıyorum seni!

affetmelisin sevgilim affetmelisin beni



Maide Özgüç

eylül/2020

11 Eylül 2020 75 şiiri var.
Beğenenler (3)
Yorumlar