Kıvırcık Ali'ye

çamura mı kurban gittin; ah ali!
hayalleri çamura batmış
bu güzel memlekette;
bak, bir hiç uğruna zalim gurbette
pisi pisine gitmek de varmış, be ali!

ne çok insanın vardı
hali sen gibi, bağrı yanık
bu dünyanın kardeşliğine inanan
ve kalleşliğine tanık
ne çok sevenin oldu ali!
memleketi ve seni sevmekten sanık!

ki umudun gülleriydi
açmadan solmuşlardı, ah!
bam teli kopmuşlar ordusuydu onlar
yarınları paramparçaydı
ve yanık sesinle hayata tutunan
günahsız çocuklardı onlar.

hamuru bozuklar da vardı
bu garip memlekette
söz, muhabbet bilmeyen
ve gözleri her an tetikte
ham adamlar da vardı
ve kendi kamburunu görmeyenler
inan; çokçaydı.

kimi cahildi, kimi kültürlüydü
onlar asla utanmaz; kibirliydi
ateşle beslenirlerdi kimi zaman;
ve tekbirle uslanmazlardı

onlardı elbet, tuttuğu her dalı kurutan
ve seni hemencecik, bir kalemde silen;
erkenden unutan...

vah ali!, eyvah ali!
bu nasıl kader
bu nasıl kader!
sazından sitem süzülür şimdi
her deyişinden ayrı keder...

güle güle git; kıvırcık ali
ne o, güleç yüzünün, çileli hali
bırak, çaksın dursun nurdan kıvılcımlar
hakka giden yollara acılı türkülerinle var
vur sazının teline teline, tutuşsun bu yürek
tutuşsun ak kefende o yaralı parmaklar...