Kıyamet

Mezar taşları ile kazılacak toprak;
_En büyük sancısında dünyanın_
Anlatacak şeceresini
Zamana karışmış insanların



Ezip geçilen kahverengi
Yakacak tüm kızıllığıyla
sefil bileklerimizi
Günahlarımız uçuşacak kan buharıyla
Göğün yeryüzünden aydınlandığı günde



Acı, keder...
Eyvah!
Sakladığımız korkumuz o
Güneş batıdan doğuyor
Suskunların günü



Kibrimiz, kibrimiz ve bencilliğimiz
Utanç nehirlerinde yıkansın gök kararmadan
Sakının artık insanlık
Boşuna nefes almaktan
Doğduysak
Ve yarılmadıysa yaşadığımız kadarında dünya
Sakının dirileceğiniz günden