Kıyamet Rüyası

Can derdine mi düşmüş, yerde ki mahlukatlar,
Gök sanki kara delik, içinde volkan patlar.

Kızıl bir öfke gibi, güneş teni yakıyor,
Binlerce ruh berzaha, oluk, oluk akıyor.

Bir den bire bir azap, sarıvermiş dünyayı,
Çıkmış ortaya yüzler, hiçler kırmış aynayı.

Gizli saklı yok artık, bütün kirler dökülmüş,
Riyakârın astarı, her yerinden sökülmüş.

Bir afat bir boran ki, kasırga savuruyor,
Tabiatın bağrında, yeşil otlar kuruyor.

Aydınlık karanlığa, teslim olup yenilmiş,
Hayatı baki sanan, kör yürekler yanılmış.

Bez den bir bebek gibi, parçalanmış yalanlar,
Gömmüş kendini yere, sinsi huylu yılanlar.

Son demini yaşarken, feryat içinde fani,
İnkâr edenler sormuş, kıyamet yoktu hani?

İrkilerek uyanmış, bu kâbustan korkuyla,
Gaflete düştüm demiş, nefis denen uykuyla.

Sana şükür Allah'ım, gördüğüm rüya imiş,
Kalbi minnetle dolu, Rabbine tövbe etmiş.

GÜLCENAZ