Kıyam/et Türküsü

Hak yolundan gayrısına sapınca
Cahil gelir, alim olur, oyalar
Tağutlara gece gündüz tapınca
Alim gider,başsız kalır yayalar

Sevgi biter, nefret gönle girince
Cehlin ağı her bir yanı örünce
Kıyamette kurtuluşun Şirince !
Tokmak elde davul çalar mayalar

Kıyam et ki; bükülesin ruküya
Son veresin şu daldığın uykuya
Mümin isen; gerek var mı korkuya?
Pamuk olur başın yalar kayalar

Hak yolunda yürünmeli durmadan
Kimselere taviz falan vermeden
Yaşa,yaşat ölüm sana gelmeden
Değil ise; korku salar furyalar


Ey Arzeni ! kul olmaya devam et
Uğramasın hiç yanına nedamet
"Kop" denince zaten kopar kıyamet
"Kün feyekün" olmadı mı dünyalar


*Kün feyekün: Allah'ın kudretiyle ol deyince herşeyin yoktan var olması...