Kıymık

Mor deniz kabuklarından koleksiyon yaptığım o ilk gün

Yüreğimde deniz sularının birikeceğini hissetmiştim

Eski çöllerden kalma kumlar sahilim olacaktı

Sana yüreğimden bakacaktım

Kumsala kimsenin anlamayacağı harfler çiziktirecektim

Bir kıymık gibi batacaktın o an içime

Ben

Günbatımı sanacaktım

Atıkları sanata dönüştüren hünerli ellerim

Ah yüreğim

Sana gelince

Dokunamayacaktım

Bütün eskimişliğine rağmen

Seni

O ilk halinle

Anımsayacaktım

Sevmeyi sevmeseydim

Mor deniz kabuklarımı kulağıma dayayıp

Denizlerin sesini dinlemezdim

Canım sıkıldığında beş taş yapıp

Umudu yakalamaya dair

Hayaller kurmazdım

Ben değiştiremeyeceğim şeylerin

İlk günkü gibi kalmasını isterim

Yüreğimde denizler çağlar işte o an

Dalgalar dönüp sahile vurur

Deniz kabuklarından yaptığım nilüfer çiçekleri

Suda aynı şarkıyı fısıldar

Ancak dönüşüme uygun olduğunda insanlık

Bulutlar sel olup yağacak

İşte o gün geldiğinde

Sen

Bir kıymık olup tekrar tekrar

yüreğime batacaksın

Ben gündoğumu sayacağım

Mavi adada günler

böylece akıp gidecek

Gidenlerin tutulamayacağını

Yürek adımlarında

Her gün biraz daha anlayacağım

Belki ağlayacağım