Kızıl Dolunayın Gölgesinden Yansıyanlar

şurada bir yerde kendiyle baş başa bir kız 

korkusundan ördüğü bir kazak var üzerinde 

kendi kendine uyumayı bile bilmiyor

öldüğü gün doğmuş sanki, öyle yakın sonuna

soğuk ve el gibi gece, onun nutkunu tutuyor

küçük ellerinde bir bez bebek 

korktukça sıkıyor avucunda

canının yandığını bile bilmeden 

kapı aralık, kim bilir hangi hiçlik var arkasında

korkma Aymira ay ışığına düşen gölge, O değil

saf, duygusal ve yalnızca tanıdıklarına şımarık

kiminin istemediği kadar suskun

kimine göre de everest zirvesi kadar soğuk hisleri

korku ile yürüdüğü koridorda kimseye ihtiyacı yok

elbisesi tertemiz ve lavanta kokulu

fakat ruhundan akan kan 

belinden yere damlıyor 

önce kırmızı, sonra siyah 

tıpkı gün batımı ve gece gibi

duvar çatlak, kim bilir hangi yokluk var arkasında

korkma Aymira alnında gezen kaşıntı, O değil 

umut satan bir mağazanın kapısında 

bücür boyunla ışıltılı hayalleri izliyorsun, kurtuluş arıyorsun

önünde duran örümcek ağlarını görmüyorsun bile

çünkü amacın, engellerini görmezden geliyor

kulağında bazı çığlıklar ve seni soyan soğuk bir el

pürüzsüz çocukluğunu umursamaz bir kadının eli

iğnesini arıyor çantasında

oysa sen 

arkadaşlarını düşünen zihninle orada bile değilsin

zemin ıslak, kim bilir hangi pislik var yüzeyinde 

sanırım korkmalısın Aymira, yoksa yok olacaksın!

koca adam neden bu kadar kusursuz

bir koruyucu melek yaratmışsın sanki kendine 

her zaman yanında ve bir o kadar da düşünceli 

sanki bir dağın gölgesine sığınmış yavru köpek gibisin

bu dağ öylesine sarsılmaz ve sert yamaçlara sahip ki

göğsünde ağaçlar yetişmiyormuş gibi davranıyor sanki 

seni saran kollara ve dağlara sığınmaya ihtiyacın yok

kendin olarak da güçlü olabilirsin 

hava yağmurlu, gök gürültülü, Ay da yok ortalıkta

kim bilir Ay'ın çevresini saran kızıl çemberi hangi bulut yuttu 

savaş Aymira!

aklında gezinen, kulaklarını tırmalayan efganı yenebilirsin 

yalnızca ortaya çık ve kendini göster

belki kapının kolunu hayallerin tutuyordur

belki sabah oldu; işinde, kafenin kapısındasın

kim bilir belki tüm bu korkuyu sen yarattın, 

belki burada bile değildir, belki "O" yoktur

...