Kızıl Dudaklı Şiirler - Mavinin Çocukları

Kısa bir an gölünde yüzmek ister insan
Başka bir zamanı getirmeden
Daha kapıları çalınmadan ölümün
Sonsuzluğunu almak ister
Bulutlara sevdalar fısıldamak isterdim
Gidişinin ardından Tuna kadar berrak
Nil gibi gönlü büyük belki
Yaşlarıma perde aralarken tutmak isterdim ruhundan

Asma yolların dikenlerinde geziniyor beyazlaşmış tenim
Her bir acının kavuştağında
Nihayete erme arzusu
Vuslatın göğsünden emmek
Bırakamamak
Sarhoş olurcasına
Mavilerin barış çubuğunu tüttürmek
El sallamak kaybedenlerin ardından
Sonrasında yasını tuttuğum bir sen kokusunda
Fısıldanmak
En şefkatli yerinden
Dudak basmak yeniden...

Bir Anadolu olsun havam
İçimde türküler çoşarken
Bir toprak kadar öleyim içinden son kez
Renkleri unuturken
Maviler kadar gülümserdin bir zamanlar
O kumları çevirmek isterdim
Ve son kez mavi olmak
Diğer renkleri benimsercesine...

Kızıl deniz, Yeşil Deniz bile maviyken
Sen beni tutsak edemezsin yok oluşunun içine...
Benimsin Deli Köşem... Bilesin...


-Eftelya...
-Evet...
-Söyle Denizler gerçekten mavi mi?...
-Azizim Dünyada başka renk yoktur... Hepsi mavinin çocuklarıdır...





E F T E L Y A...
(Akdenizi cebinde taşıyan kız... )