Kızıl Dudaklı Şiirler - Şiir Ağacı

Eflatun bir tan vakti
Gözlerinin içinden çaylar içiyorduk
Ağaca şiir bağlıyordun
En güzel yaprağını kopardın yeşil denizin
Saçlarıma safir ekledin
Ve gözler gece oldu

Yıldızlar kadar zamansız zamanlarda
Işıklar vururdu çehreme
Bugün İstanbul'du gözlerim
Aylardan beyaz
Mevsimlerden kızıldı...
Şiir kadar gözlerimin güzel olmasını isterdim
Ve içimde gökkuşaklarının kopmasını
Bir kez daha gülmek isterdim
Acının öldüğünü hayal ederek..

Kağıtlar uçuşurdu şiir ağacında
Elleri, dalları kelimelerden yapılma
Tüm vapurlara el sallayan saçlarıyla
En güzel o olurdu kanımca
Keskin bir yaz kokusu çıkardı karşıma
Martılar severdi türkü söylemeyi kayalarda
Simidin türküsünü.. Bağrı yanık boğazlarında
Boynumda bir hışırtı işitilirdi o zaman
Keskin bir damar vurur kanardı duygular...

Ve denizde kalmış bir çift kadeh
Gölgesi eksik göz arkasında
Son çırpışını hatırlarım denizde
Ve ağlamaklı gözlerim
Biz güneşli havalarda acı yağmuru yağdıran adamları sevdik...
Bilemedik
En son yaş da döküldüğünde
Dudağımda çay kokusu gözlerimde ufuk çizgileri...

Şiir ağacını okşardım yine zamanın zaman olmadığı zamanda
Saçlarımla bütünleşirdi dallar
Öpmeyi severdim çamurumsu tadında kabuğunu
Çıkıp geldin denizin çarşafından
Ellerime değsen yanacak gibiyim İbrahim gibi
Ama uzatmadım... Yalanları sevmezdim...

Dilimde olan son iki kelam gibi...

Bayım kusura bak da
Sizi sevesim gelmiyor içimden...







E F T E L Y A...
(Akdenizi cebinde taşıyan kız... )