Kızıl Elma

Hava aydınlana dek hiç kımıldamadık
mevziide sorgusuz çokça zaman

yaşamın avuçlarımızda atan nabzıyla baş başa
beş uçlu yıldızda kaldık
deniz, tepe ve ağaçlar kan kırmızısıydı
yüzümüzde şaklayan rüzgar kuyruğunu sallarken bir sağa
bir sola
ve karanlığı öpen ay bile yarımdı.

Sarı saçlıydı
mavi gözlü
göğü üstüne çeken adam

ve birden gök gürledi
ilerle!

Sınırları geçti gecenin karanlığını yaran ışıklar...