Kizil Gün/de Sen

Durup günün kızıllığında seyrediyorum seni,
Karanlık seslerinde şehrin boğuluyorum,
Her geçen gün artıyor söylenmemiş sözlerim,
Nedir bu kadar içime işleyen...
Henüz bilmiyorum...
Korkup uzaklaşıyorum hayallerimden,
Ama sen olduğun yerde duruyorsun,
Ne kadar uçurum var sa ,durmuş önüme,
Ne kadar asi gece var sa,hep yanıbaşımda...
Ve her geceden sabaha...Aynı telaş,aynı sevda...

Durup günün kızıllığında seyrediyorum seni,
Yoksun sesinden bu şehir,yoruluyorum...
Bir ölüm fazlam var hayattan,
Büyüdükçe hasretin içimde,artar düşmanlığım zamana...
Ben, yine tükeniyorum...

Biten hen gün beni yanlızlığa,
Doğan her güneş seni bensizliğe,
Biraz daha alıştırmakta...
Böyle yaşamak bil ki kabil olmamakta...

Durup günün kızıllığında seyrediyorum seni,
Her damla kanım düşüyor saçlarına,
Hicran da yapışsa bilki yakama...
Elde değil...Seni seviyorum... EYLÜLÜN KIZI...