Kızıl Melek

Islak bir günde geldin bana
Yine ıslak bir günde gidiyorsun
Ankara otobüsündeki on beş numaralı koltuğundan
Yol arkadaşının saçma beklentilerine aldırmadan
Yüzünde yine o baldan tatlı gülümseyişinle
Hafifçe bana el sallıyorsun
Bense hazır değilim henüz hâb-ı fevte dalmaya
Gülünden düşen son yaprak avcumda
Senden bana kalan tek hatıra
Sanki teninden kopmuş bir parça
Durmadan onu kokluyorum hâlâ
O da ıslanmış biraz, tıpkı sen gibi
E, ben görene kadar üşümüştür de, yine sen gibi
Belli belirsiz hüzün kokan soğuk havada
Kasvetli bulutlar senin gidişine ağlıyor sanki
Kolay mı, bir meleği kaybetti gevurun İzmir'i
Hem de sürur içinde neşe saçan
Ardından rahmet sürükleyen mübarek
Teessür nedir görmeyen, görse de göstermeyen
Aba-yı vücud-u beşer içre gezen
Gökteki melâikeden özge, kızıl bir melek
Islak bir günde geldin bana
Yine ıslak bir günde gidiyorsun
Ama şunu bil ki nâzenînim
Bir dem yanımda var olsan
Didârından taşan masum tebessümünle
Yüreğinden fırlayan nazar-ı dîdenle
Dudaklarından dökülen her harfle
Şu mecruh gönlümü âbâd ediyorsun