Kızıl S/olgunluk

/aşk d/okurken gecelerde, siyahtı heceler, gözlerde yorgunluk
kitabı yazılmamıştı henüz kaderde, bana ait değildi bu kızıl solgunluk/..


k/açarken o yar yüreğini
bıraktı bir kütle gibi ellerimde
aşkta tesadüf olmazdı
o yürek, d/ağların ardında

k/almakla bitmeyeceği gibi aşk
g/itmekle de d/inmezdi acılar
haber yok şimdi son b/akıştan
mühürlenirken kızıllık, hüzünlü yalvarıştan


k/al !..
der gibi b/aktım oysa sana !
habersizmiş gibi, rutinlere alıştın sen
g/itme!..
diyordu bir yanın, bir yanın hep sancılı
kaygı vardı son yağmurda
ille de aşk diyen yürekler sancılı

gözyaşları bile gizli yağdı bu kente
kimse sevdiğini söylemedi yüreklice
s/aklı mazeretler silsilesiydi kader
ve tükenmişliğin son noktasıydı sahipsiz aşklar

kalbin kör yazısıydı aydınlık diye içtiğimiz
talihimize razı olup, sabahlardan geçtiğimiz
biz elma istemedik, güneş olmadı göğümüzde
masal değildi aşkımız, sonsuzluk var özünde..