Kızıl Toprak

Gölgem düşmüş kızıl toprağın üstüne,
Uzanmış boylu boyunca,
Kavak ağaçlarının peşi sıra...

Bir yorgunluk var üzerinde,
Sesi soluğu rüzgar olmuş,
Fısıltıların arasında eser durur,
Sanki mazisini bırakmış kızıl toprağa,
Öylesine sarılmış ki,
Sanırsın bana ait değil...

Gölgem düşmüş kızıl toprağın üzerine,
Yanakları al al olmuş,
Bir kırgınlık var dudaklarında,
Anlatamıyor derdini,
Kalifiye kelimeler değil bunlar,
Taşıyamıyor hislerini,
İnandıramıyorlar beni...

Dağlar hapsetmiş güneşi,
Pay etmişler aralarında,
Hepsinin torbasında bir iki yıldız,
Kendilerine ayırmışlar gündüzleri,
Göstermezler artık,
Belki de bu yüzden uzaklaştı gölgelerimiz,
Karanlığa gömülürken bu şehrin sokakları...