Kızılca İhanet

gök paramparça iner üzerimize
taş köprülerinden
yaslar avuç içlerini gözlerin buğusuna

biz susarız

harfler kar kırmızı kan
kelimeler başsız
ihtilal günlerinden kalma

bir kedi geçer çatı katından dünün

biz susarız

merak ederim ellerin hangi mavinin arasında
hangi kilitli kapıyı açarken titrer durur

güneşinde kim uyur
kimi arasında bırakırsın duvarlarının

bir şiir geceye hiç durmadan soyunur

merak eder susarım

intiharlar düşlerim kenarı oyalı
şöyle süslü püslü

ya senin omuzlarından kendimi aşırmak gibi
ya asılı kalmak şeklinde dikenli tellerinde teninin

önüme bir mahzun gölge çıkar
gölge vurulur
sahibi ölür

intiharlar düşler susarım

gitmek isterim kanatları isli trenlerle
üçüncü peronda

kendimi üçe bölüşüp yakarışlarla
üçü üçü geçe

yol uzar incelir, sayıklar önümde
dönmeye cesaretim yok

gitmek ister susarım

gök paramparça iner üzerimize
taş köprülerinden
yaslar avuç içlerini gözlerin buğusuna

ben susarım

ve evet hiç ummazdım
kendini kızılca ihanete teslim edeceğini
aksi yanıklarla dolu kör aynalarda