Kızıma

I
Nasıl bir dünya düzeni bu "Ya Rab"
Lacivert karanlıklara
Cenderesinde ki karanlığım
Aynalara bakan yüzüm asık
Gülmüyor gülemiyorum artık
Asumanımda çiçeklere düşen
Su damlacığı kirpiklerim
Çocukluğumu dinlendirdim
Minicik yüreğinde
Zaman yolculuğuna çıksam
Seni yeniden doğursam
Affeder misin ki beni kızım
Feryat-ı figanıma
Melekler de ağlar mı yavrum
II
Yalancı yansımalar yalancı kullar
Senin yaşın benim yaşıma denkken
Kederi tasayı mezar taşıma yazdılar
Sarıp sarmaladım tüm acılarımı
Yandıkça çoğaldı bende ki acılar
Ateşle su karıştı diri diri yakıldım
Her zaman yanındayım
Hisset beni
Şimdi ruhum
Senin ruhunda yüklü kızım
Feryat-ı figanıma
Melekler de ağlar mı yavrum
III
Eyyy cannn ey canım
Canımdılar kundakladılar canımı
Dört kitap üstüne yeminler olsun
Ahkam kesip çalım atanlara
Sabırsa sabır yok artık
Kırılsam da incinsem de
Hayatın bir ucundan tutunsam da
Gün gelip son bulacak nefes
Çökünce gözlerime hasretin
Bitti ömür varla yok arasında
Yürekler taş yığını
Pişmanlık fayda etmez
Dileseler de aman
Ahım kalacak mahşer-i aleme kızım
Feryat-ı figanıma
Melekler de ağlar mı yavrum
IV
Annemin kırağı saçlarına benzeyen
Ve demlenen hasretliğin gölgesinde
Mavinin koynuna bıraktım seni
Terk-i diyar varken gönlümde
Bir büyük okyanustur ayrılık
Yüz dereden su verseler
Susarken susuzluğuma
Susuzluğumu gideremezler
Bakıp halime beni sorgusuz
Sualsiz yargılama incitme
Gerçekmiş gibi şırıngalanan
Ötanazisi onaylanmış
Hasta gibiyim kızım
Feryat-ı figanıma
Melekler de ağlar mı yavrum
V
Özlemlerin çaresizliğin de
Açtığımda kollarımı
Kara çalı dikenlerine
Öfkelerim takıldı
Sen çığlıklarımı
Kimseler avutamadı avutamaz
Avına uçamayan leş kargaları
Nasılda kör olmuş görmeyen ama gözleri
Acının her dirheminde sabrımı
Neye sayarsan say bu öfkelerimi
Uzun uzadıya giden yollar
Yalnızca sana çıkar
Artık güneş kurutamaz
Tuz gölüne batırılmış gözlerimi
Körpecik gül fidanısın
Ana yüreğimde
Ellerimden sökülüp
Kopartılmana dayanamadım kızım
Feryat-ı figanıma
Melekler de ağlar mı yavrum
VI
Aklıma düştü yine yalanlarla
Gerçekler arasında kayıp olduğum
Senlik benlik güdenler
İftiraya riyaya tapanlar
Adı konmamış şen kahkahaları
Boğum boğum boğulurken
Unuttular Yaratan'ı insanlığı
Üç günlük dünyanın
Ucu başı sonu hazandır kızım
Feryat-ı figanıma
Melekler de ağlar mı yavrum
VII
Hüznümü gömemiyor gülemiyorum
Dindiremiyorum özlemlerimi
Hasretinle hasretler çoğalıyor
Gecemde gündüzümde
Nedense deniz mavi gök hırçın
Ben ise karaları giyinmiş
Hırçın bir anne
Aklımdan çıkmıyorsun
Eğme başını onurlu dik tut
Gözlerine baktığımda
Üç beş göz yaşı gerisi boş deyiver
Gülüşünü doyasıya seyredeyim kızım
Feryat-ı figanıma
Melekler de ağlar mı yavrum
VIII
Ey aklı karalım
Neyin kavgasıdır bu
Hıncımı bir anlatabilsem
Paramparça yüreğim mayın tarlası
Cehennem yeri öfkem
Yılların sayısınca
Bir menzil var önümde
Sana gelen rüzgarlarda
Sabırla bekle beni
Gözünün yaşını sil
Çıktığım en uzun yol
Yüzüne savrulan ipeksi saçların
Mini minnacık ellerin olur
Öksüz yetim bütün harfleri
Ayaklandırdım kızım
Feryat-ı figanıma
Melekler de ağlar mı yavrum
IX
Yabancı olduğum
Şehrin caddelerinde
Hangi sürgünden kalma
Dermanı olmayan sancılarım
Hakikati söylemeyen
Dil neye yarar
Söyledim işte
Kalem düştü dile
Hep seninle attım adımlarımı
Seni ben sol yanımda ki
Talan olmayan
Gönül evime nakşettim
Zakkum pembesi yanaklarını
Bal damlası gözlerini
Koklaya koklaya öpeyim kızım
Feryat-ı figanıma
Melekler de ağlar mı yavrum
X
Sokağımız bildik sokak
Evimiz bildik ev değil artık
Şair olmuşsam
Evlattan vatandan sevgiden yana
Tanrının yarattığı dünyayı
Sevmemin sakıncası yok
Her zaman derdim ya
Şair her konuyu ele almalı
Bu seferde
Seni sensizliği ele aldım
Acılarımı kimsesizliğimi
Kalemime kelimeleri
Sensizliğime katık ettim kızım
Feryat-ı figanıma
Melekler de ağlar mı yavrum




Balım Sultan 26 temmuz 2015