Kızıma Öğüt

Kızım
Bi tanem... Gönül sızım
Bakma sen mesafelerin uzaklığına
Bükme boynunu
Bu yollar... Bu kışlar... Bu özlemler ayıramaz bizi birbirimizden
Aldanma ayrılık şarkılarına
Kızım
Tertemiz bir isimle kutsadım varlığını
Uzak dur mikroplu hayatlardan
Kirletme adımı
Ardımda bırakırken yüzündeki tebessümü
Gözlerimden akıp ıslatmıştın yanaklarımı
O gün bu gündür kurumaz kırışık tenim
Ağlarım
Kızım
Gençsin
Güzelsin
İnsan kaybettikten sonra anlar her şeyin değerini
Sen kaybetmeden kıymetini bil gençliğinin
Dolu dolu yaşa
Hayata esir olma
Ve seni unutturmayacak bir şey bırakarak ardında
Yücel ve yücelt babanı

Kızım
Bugün- yarın yaşam elini eteğini çeker benden
Buz gibi bir vücutla böcekleri doyuracağım gün yakındır
Ama bugün de ölmedim... Bak
Belki o utangaç gülüşündür beni öyle hayata bağlayan

Kızım ?kendine yetmeyi? öğretmiştim sana
Bu sana bıraktığım en değerli armağandır
Senden çok uzakta
Kendine yetemeyen ihtiyar baban kederden erise de
Bırakma sen yaşamın peşini
Erken uyu
Erken uyan
Aç pencereni...
Gülümse şafağa...
Isıt kabrimi...
05.04.2002/Antakya...