Koca Yalnızlık
deniz boğulmuş sanki kederinden
kıyılar bir uçtan uca yalnızlık
bir haber bir ses yok gözlerinden
senden bana kalan bir koca yalnızlık
böyle miydi kalbim bu çiçekli mevsim
hüzünle eş değer oldu hep ismim
rüzgarın elinde savruluyor cismim
senden bana kalan bir koca yalnızlık