Kod Adı Yalnızlık

doğdum
önce kulağıma okundu ismim
sâba makamından
tenime işledi tınısı
sallanırken kundak başlarında
süt dökülürken ağzımdan
kaşıkla ritm minik ellerimden
yaslarken başımı anne sıcağına
daha ulaşmadım yalnızlık çiçeğine



yaşıyorum
ne zor abanmak hayata
tozuna kirine banmak sokaklarda
kirleniyorum kalınlaşıyor derim
oysa bir kan damlasıyken rahminde toprağın
melekler sarardı beni beyaz nurlarına
kozamda düşlerdim hayatın renklerini
hiç zoruma gitmezdi topumu kaçıran çocuk
ve kızaran suratım mahalle kavgasında



sorguluyorum kendimi
amacım ne
biçilen roller ne kocaman hanede
dikiliyor beynime yaşamın renkli yaması
sevince banarken yüreğim irkiliyor tenim
bir terazi gibi günahlarımı tartıyorum
hep eksik kalıyor bir yanım yalnızlığında zamanın
sevda ekiyorum ama gönül tarlamda
acılar biçiliyor kanayan yaramda



kimim ben
aranan bir militan mı kol başlarında
anonim kaldım kimliğim isimsiz
yada gençliğine güvenen kahraman mı
bitsin artık sorgular gömün beni yalnızlığıma
ve yazın mezar taşıma
kod adı yalnızlık


26.05.2009

kilometrelerce yol gittim ama hiçbiri beni kendime getirmedi çünkü ben kozamda cenin kalmak
istedim hayatın savrulan harmanında sorgulamadan kendimi ve yalnızlığımı melek gibi dilsiz