Kof

Ölüm

Karındaşım

Serpilmiş kof kemiğim

Fotoğraflara, caddelere

En çok da

Bir arabanın çarpma açısına

Azledilmiş ve bağışlanmış hayatıma

O değilse kalbime en son saklanır

Her toprak mezarım

Her insan acım

Sivri kalemlerle uslu kelimeler konuşuyorum

Fısıldıyorum devlet binalarına

Bu sahi volkandan gelişmiş dünya mı?

Bir yalan havzasında değerli gömüyüm

Şimdi sevişsek seninle

Bir ağaç soğukta dallarını uyandırır

Fazla sarılıyoruz sanki nefesimle

Kartalları ve atları eskiteli çok oldu

Îlkokul defterim, lacivert pardesüm

Anne menekşem, deliliğim, cümle duam

Ortadaki sahtekâr benim

çok mühim yaram

çok bilmiş eczası

çok atan kalbim

çok bakma bana

Tefrikalar halinde basılıyor yanlışlarım

Sevgi dediğin bir karlı görüntü

Kim sevmiş kim sevmemiş

Ayırt edemiyorum ruhuma iyi gelecek kışı"