Kokuyorum

sıkışmışım
bir satır arasında
acele ile koyun koyuna
peşimde gelecek endişesi
sadece sıkışmışım
iki kelimenin ortasında
görevim yok
fazlalıktan da ötesiyim
gelen geçen bana bakar
atılmayı bekleyen
çöp gibiyim
kokuyorum
temiz burunlara
bir kemanın
görünmeyen ritminde
sıkışmışım
aşağı yukarı sarsılıyorum
şevkten öte haz olmuşum
eriyorum dudaklarda
şeker tanesi gibi
sonra duruyor zaman
duruluyor ellerini üzerimde
kanlı, afakanlı ellerini
sıkışmışım
nemli bir kıyafetin arasında
koksam çöp olucam
kokmasam
ne önemi var
kılı kırk yaran
bir ustam var
sıkışmışım
emirleri arasında
adım atsam hata
atım atsam ödül
sıkışmışım
lanet olsun
dünya kıskacında
uzay benim olsa da
almıyorlar beni içeri
kokuyorum
bir itten de beter
sıkışmışım
sıkışmışım Marquez
titriyor
korkuyorum