Kol Saati Boşluğu

Küstah bir zaman,
Gözlerinin ücrasında yitip gidiyor
Bir kol saati boşluğu kadar zamansızım
Haber yolladığım ulaklar,
Dilsiz mektuplar bırakıyor yurduma
Sensizlik kapı duvar olmuş
Gittiğin yollar sözleşmiş sanki
Her sapakta çıkmaz bir sensizliğe tosluyorum
Ah sevda çiçeğim
Baharlarınıda alıp gitmişsin
Yüzümde şubat kesiği yaralar sızlıyor
Biliyormusun,
İhtiyar bir değirmen beyazlığında
Yeni bir sayfa açılmıştı teninden, tenime
Gözlerinden kalbine yeşil bir orman yolu
Sessizliğinde sığınmıştım
Oysa bin yıllık yalnızlığımın
Kavuşma arzusuyla uğramıştım topraklarına
Ben gönlü kızıldan,
Yeşile erme çabası
Günahı tövbeye terk eden
Merhametle büyüttüğüm çiçeklerden
Bir orman gibi büyüyordum sana
Ateşe vermeselerdi, kaçmazdın biliyorum
Hadi gel küllerimden yeşert beni
Zaman acımasız ve küstah
Gözlerinden ücrada soluyorum...