Koltuk

bu gün o gün
koltuk bana kaldı diye
sevinemeyeceğim tek makam dişçi koltuğu!
önce enjektör göründü
sonra ucu bana değdi
ah vicdansız şırınga
dil damak ne varsa deldi geçti!
temizlemek lazım dedi
o da neydi bilemeden göremeden
ağzım kan içinde
tabir uygunsa şarkülüm incindi.
bir ayna vardı yan tarafta
dost dediğin kadar gerçekçiydi
bu ben miydim ağzı kan içinde gözleri pörtlek
bu gerçeği kim söylese gururrum örselenirdi
daha bitmedi asıl meseleye gelindi
korku bitti canım dolgu da neydi!
acı yok ağrı yok sızı yok,
beynim bitişine adapte
her saniye beni sona götürecekti.
o ne ses,hayatımda duyduklarımın en iğrenci!
matkap minimize olmuş
ağzıma girmekteydi.
zızzzz vızzz derken oyuldum gitti.
ağzım yamuk sanki yüz felci oldum
ben hiç böyle değildim
ilk defa dişçiden korktum.