Komboperyal

ben hep o okulu kıran asi çocuktum
o kadar çok kırdım ki !
terk etti sonunda beni
şimdi arar oldum
giden sevgili gibi

ben hep tenefüslerde uyuyan çocuktum
oysa bir hasrete çağırıyordu sanki
teneffüs zilleri
oysa ben hep uyuyan çocuktum
dağıldığında okul farketmeden içimde
bir daha toplamak zor tekrar aynı biçimde

ben hep dersi asan çocuktum
sulu boya kıvamında bir aşktan
boş defterleri karalarken öyle
kalemi kırılmış bir denizden ibaret
adam asmaca oynarken kürsülerde, sıralarda
ben o kalemi kıran çocuktum


cahil bir militan yargısından
komboperyal bir kavram karmaşasında
ben hep arada kalan çocuktum

asla kaçamadım okuldan
ve uyku vakitlerim ders saatlerim değildi benim
hoca hep aynı yerden vuruyor diye
içimde kükreyenleri susturup
boşverdim gitti yananları


bu dünya ölmek için güzel
o zaman ölünce verirler ödülleri
yaşarken ölümle boğuşmak niye ?



16032011