Komşu Kızı Yine Çiçek Sulasa.

Bir mucize olsa bir gün birden.
Yeniden büyüse kaybolan saçlar.
Elli yıl geriye dönsem aniden.
O güzel köyüm, o güzel ağaçlar.

Omuzumda bir çanta, sabah erkenden.
Ağır ağrı yürüsem, köyüme doğru.
Bir komşu elli yıldır nerdesin demeden.
Evin yolunu tutsam dosdoğru.

Çayırda, bir iplikten top önümde.
Arkadaşlarla tepişip dursam,
Bir rüya gibi, bu günümde.
Kendimi mazide, orada bulsam.

Karşımda yılların o evi durur.
Küpeliler. Karanfiller penceresinde.
Pencerede komşu kızı yüreğim vurur.
Hep aklım kalmıştı onun sesinde.

Kapımızda yaşlanmış koca kiraz.
Sıcakta, gölgesinde serinlediğimiz.
Karşı çayırda, rüzgar esince biraz.
Uçurtmayla, üzerinde seğirttiğimiz.

Kapıya varsam bir süre dursam.
Kalbimde heyecan, sellerden taşkın.
Uzanıp kapıyı, usulca vursam.
Pencereden baksa babam, şaşkın.

Koşarak gelse kapıya anam.
Uzansa saçıma baba elleri.
Başıma toplansa bütün akrabam.
Yeniden yaşasak eski günleri.

Güzel yüzüne güneşler vuran.
Komşu kızı yine çiçek sulasa.
Seslenince hemen orada duran.
Gülümseyip bana selam yollasa.

İçimin yandığın ona söylesem.
O maziyi tekrar baştan yaşasam.
Kız seni ben çok seviyom desem.
Dönüp te o günde onunla yaşasam.

Maziye dönüp te yaşamak hayal.
Gerçek dünya beni benden alıyor.
Yaşadığımız dünya değil mi hayal.
İnsanım işte, içimde uhte kalıyor