Konuş ki Büyümesin Çığlıklarım

Oysa sen,
iki bavul
bir valiz dolusu cümlelerle gelmiştin hayatıma girerken
onca hüzün, onca keder, onca yıkılmışlığın ortasında
şimdi sadece 'ELVEDA' diyorsun öyle mi ..
Yapma Allahını seversen !
bir kelime altı harfe
hangi acım hakkını helal eder
söyler misin lütfen ?

Oysa
aklıma düşünce, kendimle açılıyordu aram
yaralarımdan değil sensizliğimden kanıyordum
özlemim
tüm şehri esir alan bir iklimken
pervasız şiirler doğuruyordu cümleler
tüm yolları kapalıydı yokluğunun.
Doğrudur,
rakıyı da bir başka seviyordum ama
bağışla n'olur
gözlerin
eskimeyen bir yarabandıyken yüreğimde
ben kimseyi
'SEN' gibi ulu orta sevemiyordum...

Oysa
en çok seninle konuşmak istediğimdendi
en çok senin yanında susuşum
bu yüzden hecelenemedi dilimde aşk
hissedildi
biliyorum sevgili,
ne olur sus biliyorum
bana yakışan en güzel elbise
seni sevmekti...

Oysa sana sarılmak
en sessiz cümlesiyken dünyanın
senin hiç kahkahalara boğulmadı acıların
biraz yanaklarımda hüzündü kalan
biraz da kalbimde şiir kırıntıları
ben aşkı, çoktan boynuma astım.
Sahil kenarı hatıralarım var şimdilerde
bir de,
damla damla dans eden gözyaşlarım
hiç,
insanlıktan nasibini almadı yalnızlıklarım...

Oysa
hiçbir kalabalık
kalbimin 'SEN' eksikliğini doldurmaya yetmiyordu
konuş ne olur
konuş ki büyümesin çığlıklarım...

Gözlerime yağmurlar düşürürdü bir ezgi
başım dik ağlardım
çok çileler geçti bu sokaktan
çok geçtim
ve ben sana hep
içimde yürünesi yollar açtım adım adım...

Hadi sevgili
yak yüreğimin kandillerini de
üşümesin yalnızlığa gebe kalışlarım
senin hislerin ki
benim sana söyleyemediklerim kadar
hep yarım,
hep yarın,
darmadağın...

Oysa,
alfabeden önce de vardı aşk
sen bana hep
harf harf hüzün kaldın.