Konuşabilirdim Senle

Konuşabilirdim senle...
Konuşabilmek açmak tüm hücrelerimi...
Konuşabilmeni isterdim tüm hücrelerimin senle...
Söyleyebilmek, söylemek sakladıklarımı hücrelerimde...

Ama boş;
Bu gönle geçiremiyorum sözlerimi,
Aslında yabancı olmadığım bu his, artık şaşırtıyor beni...
Çıkıyor bazen kontrolümden gönül.
Ummadık işler yapabiliyor,
Ben aklına gelmeksizin davranabiliyor...

Gönül bu...
Engel tanımazdı ya bu;
Hani aşardı dağları,
Hani uykusuz kalırdı günlerce,
Hani ondan bir çift söz duymak için bile,
Verirdi canını...

Ama nedendi bu cefa?
Sürmek için mi kısa bir sefa?
Yazık derim...

Hiç böyle olmayabilirdi...
Konuşabilirdim senle...



NOT: İlk şiirim...İlk olduğu çok belli oluyor değil mi? :)