Konuşamıyorum
İçimdekileri,
Suçlayınca kendimi
Konuşamıyorum
Üşüyorum
Titrerken bedenim
Buz kesiyorum
Nefretim kendime
Anlatamıyorum
Bu sıkıntıdan
Bu isyanımdan
Kurtulamıyorum
Affedemiyorum
Bu elleri
Bu nefesi..
Konuşamıyorum
Boğuluyorum
Bunalıyorum
Nefret ediyorum
Söyleyemiyorum
Girdap içindeyim
Battıkça batıyorum
Kâbus olmalı bu, Allahım!
Uyanamıyorum...
21Ocak2011
Cumh.cd.ork.Bursa..
dökmüşsün şiire içini.. ve eminim şiirde seni rahatlatmış karmaşalardan çıkarmıştır.. tebriklerimle..
Gönül bir yanardağ fışkıramıyor gökyüzüne
zamansız zamanın tam ortasındaydı
suskunluğunda haykırmak yada iç sesinde haykırırken susmak
ne zordur
labirentinin içinde çıkışın mavi olsun can
😙😙😙😙😙
👍👍bu ne karamsarlık şair, fırtına hiç dinmez mi sanıyorsun... kutlarım.
uyan canım uyan nefret olurmu güzel simada cık cık cık sevgiler dökülen iç sesine....