Konuşamiyorum Baba

Hastane köşelerinde,
Geçmek bilmiyor durmayan zaman,
Kimi can, kimi şifa derdinde,
Sancılarım tutuyor birden,
Babamı düşününce,

Ey yarab ne kolaymış meğer
Sana bir el açıp ulaşmak,
Profesör, doçent doktor,
Sanki senden büyükmüş gibi,
Sana ulaşmak kolay, onlara zor,
Hayat kurmuş kendi düzenini,

Beyaz önlüğüyle dolanıyor,
Emaneti alacak olan Azrail,
Bahar gelmiş, güneş yakıyor,
Garib kalmışım, garib ve sefil,
Dilimde şükürler yankılanıyor,
Yaşam elbisesini giymiş yemyeşil,

Sağıma bakıyorum, solum gibi boş,
Herkes sözde yanımda benim,
Allahımdan başka kimsem yok,
Başa gelince dertler açıldı gözlerim.
İyi günde sayamazsın dost çok,

Ah baba, babacığım,
Sol yanım acıyor ince ince,
Hani bu geminin kaptanı olmasaydım.
Mezara girerdim silip gençliğimi,
Dizlerim taşıyamıyor artık yükü,
Görünce evladının çaresizliğini,

Hastane önündeki ağaçlar gibiyim.
Gölgem serinletirken yanıyorum ateşlerde,
Kime baksam senin siluetin,
Beliriyor bakışların her birinde,
Meçhule götürürken adımlarım,
Canım acıyor seni düşününce,
Senin için sustum ben babacığım.
Sustum bu hayata seninle birlikte,
Konuşamıyorum, düğüm düğüm boğazım.

6.4.2010
Pamukkale Üniversitesi Hastanesi
MR sırası almak için beklerken.