Konuşmak Yeri Geldiğinde

Bazen yeri geldiğinde,
Konuşmak isterim.
Şöyle kitabın tam orta yerinden,
Biraz usturuplu,
Biraz okkalı,
Birazda derinden.
Zaman,mekan,konu,
Hiç farketmez,
Önemli olan,benim gününde olmam,
Biraz hırçın,
Biraz agresif,
Biraz da kızmış olmam.
Damarıma basıldığında,
Bir atmaca gibiyim,
Biraz kartal,
Biraz şahin gibi.
Fakat durulduğunda,
Bir deniz gibi sakin,
Bir kedi gibi uysal,
Bir kuzu gibi sessizim.
Yanlış gördüğümde duramam,
Haksıza el kaldıramam,
Özellikle çocuklara hiç vuramam,
Mağdur gördüğümde dayanamam,
Ben özü belli,sözü belli,biriyim.
Boynum eğilmez,
Bileği bükülmez,
Bayrağım gönden hiç inmez.
Atalarımızdan bu toprak bize emanet,
Bize korumak düşer.
Kalbimizde iman,
Elimizde kuran,
Dilimizde tekbir,
Ya Allah,ya Bismillah,
Allahu Ekber.
Bize düşünmek değil,
Bize çekinmek değil,
Bize şehit olmak düşer.
Bize mertlik,
Bize yiğitlik,
Bize bu toprakları,
Korumak düşer.
Bize bu Vatana,
Sahip çıkmak düşer.
Bize yeri geldiğinde,
Konuşmak,
Eğer konuşamasak ta,
Susmak düşer.
Yeri geldiğinde susmak,
Fakat gereğini yapmak düşer,
Bize bu emaneti korumak düşer,
Bize birlik,
Bize kardeşlik,
Bize tek vücut olmak düşer.