Köpekler

Sokakta bir başına kalan köpekler gibiyim
uluyorum sesimi duyurmak için
insanlar camlara çıkıyor
ve hiç kimse anlamıyor senin gittiğini
acınası bir bakış atıyor her biri
ama hiç biri anlamıyor beni
içim yanıyor
derinlerden bir yerlerden bir şeyler eksilmiş
öyle acıyor ki içim
kendimi kaldırım taşlarına vuruyorum
beynimi patlatmak istercesine
seni oradan söküp çıkartmak istercesine
ama yapamıyorum
gittin evet gittin
benim gelemediğim
karanlıklar ülkesine
seni takip edemediğim yere
meğer ne çok içimde sen varmış
meğer ne kadar acizmişim
ölümden bile korkan ben
seni bu denli sevip te
ölmeyi bile göze alamayan ben
ölümün sekizinci yılını yaşıyorum
benden ayrılıp ta gidişinin
sekizinci yılı
şimdi kimselerle
konuşmuyorum konuşamıyorum
kelimelerimi kaybettim ardın sıra
avazım ca bağırıyorum
haykırıyorum
tanrıya isyan edercesine
deli diyorlar bana
deli diyorlar bana