Kopsun Kıyamet

ben
seni içimde
acılarımla yaşarken
senin
vurdumduymazlık diyarlarında
cümbüş yapmadığın
ne malum?
gerçek
dünyanın gerçekleriyle
yüzleşmek gerekli olsada
gel
sen yüreğe sor
acaba
o
ne cevap verecek
asılırken sevdası hanelerinde..
bir varmış
bir yokmuş
gibi
geliyor belki sana
düşülmüş tuzağın içindekileri
bilemezsin sen
karanlıktan karanlığa geçilmenin
ne olduğunu,
zaman tünelinin sonsuzluğunda
bir çark
çark ederken sensizliğin
kollarında..
göz yaşları süzülür
kuruması elde bile değil
yanaklarda..
kelimeler boş gibi dururken
sözler acizliklerinde
dans ederler
meğerse hepsi hayalden
başka bir şey değilmiş
düşlerde oynaşırken
bizler..
umut dirseğini gösteriyor
yine
her zaman ki
nasipsizliği kısmet..
tek çare beklemek
kopsun kıyamet...

(Berlin,18.03.2014)