Kopuk Uçurtma

bir çıkmaz veriyorum kendime
öğütülmüş bir duvar oluyor ıssızlık
karnım öyle acıkmış ki koşmaya
ortaya karışık bir dur söylüyorum önce

-bak oğlum unutma
şu gördüğün deniz
gittikçe derinleşir

ama okumam yüzmem yok ki benim
bisiklet desen binerdim
gocunmazdım düşe kalka inerdim
çocukluğun çakmağıdır ne de olsa bilirdim

çık içimde saklandığın gölgeden
elma dersem çık
armut dersem çık

ne zamandır susuyorum
saksıda yağmur pencerede ıslık susuyor
oysa ne çok ne çabuk büyüdüm
alacakaranlıkta bir mum ışığına dayanamayan
gölgemi kaçırdım altıma gördünüz mü
bir dünya şeyin
iyi ki boğdun gününü kutluyorum bugün

- oğlum var ya bu gökyüzü yüzsüzdür

deme boşuna
maviye dadanmazdı yoksa
kopuk uçurtma

sana yeminle söylüyorum
ağzımda bir lokma şiir var
nimettir

yalnızlık menşeli adam
içimde oynadığın barbuttan çık




Umut Kazan