Kör

Ağlar hiç yoktan artık uzaklar
Bu kadar birikmişken hayat
Hep sonbaharı bekleyecek değil ya yağmurlar
Sıcak bir yaz günü belki ağlar uzaklar

Sesler duyulur sonra
Rüzgarla sallanan salıncaklar
Terk edilmiş hatıralarına ama
Katiller de ağlar belki sonra

Cenazelerin üstünden, mezarların içinden hatta
Gökkuşağı uzanır karanlığa
Hep hüzün olsaydı anlamazdık ki
Hüzün nefes alabilir mi çivilenmiş tabutlarda?

Gideceğimiz yeri bilmediğimizden aslında
Her yere uzak kalışımız
Başlayıp hiçbir yere varamayışımız
Uzakların verem olması beklemekten hatta...


...

Artık ağlar uzaklar!
Kaçıp bir çıkar yol arayanlara
Artık yaşamak gibiyse batmak
Hayaller bataklığında
Sahrada kaçıncı yanılmadan sonra
Vahaya dil çıkarmaktır çocukça