Kör Bıçağın Kavli

Kör bıçağın tenle kavilleşmesine eş değerdir geceler...

Mavzerine ayrılık,
Mavzerine beddua sürülen kentlerin

El değmedik coğrafyalarına ekilecek bakışlarının
Gözyaşı sürgünlerini bahara emanet etmektir zaman ki,

Zaman bu aralar kötü...



Üzerine yüklenen evhamın ağırlığında ezilmek kaderindir çoğu zaman,
İhanetin adına ne dersen de,
Şehrine nikâhlı bir lanetin merdiven tırabzanına bıraktığı
Üç beş kanlı parmak izi karşılayacaktır seni.
Sense adına muhtemelen defaatle kader diyeceksin.



Gözleri bağlanan kurbanlık kadar direneceksin özlemine,
Kokusu amberi kıskandıran vuslatlara erişmek yazmayacak kitabında,

Ötesi hayal,
Ötesi vahşet,
Ötesi adı üstünde cinayet olacaktır yokluğun...

Toprağın soğukluğuna sarılmaya mecalin kalmadığında fark edeceksin,

Artık yapayalnızsın...



Kör bir kuyu yankısında akseden sesine sevindiğinde fark edeceksin,
Bazen deliliğin yalnızlığa en iyi yoldaş,
Bedeninde adından büyük ateşler yakmanınsa nasıl bir maharet olduğunu,

Mavinin sadece deniz ve gökyüzüne değil,
Ateşin kızılına da vurgun olduğunu...

Mavinin aslında ne kadar yakıcı olduğunu...



Pejmürde ömürlerin,
Faili meçhul yalanlarında,
Adı yokluk diye ezberletilen adamlara düşüreceksin kör olasıca bakışlarını... Yüzüne kezzap atılmış bir uvertürün tuvalet bekçiliğine düşüşü kadar
Bayağı bir hayat öyküsünün altına imza atacak oluşun titretecek ruhunu,
Gözlerin ufkun en uzun çizgisine kilitlenecek,

İstemsizce mırıldanacaksın...


//Tanrım;
Ellerimin alafında boğduğum aşkların hatırına,

Gözleri gözlerime aşikâr yalanların
Ateşten harlı gömleklerini reva görme bana...//


Kasım'2009 Aydın...