Kör Yürek Taşıyorum

Sokulmasın göğsüne nedametin hançeri
Şu fukara gönlümde nadidesin oy gülüm
Aklından çıkarırsan derbeder bu serseri
Laleler bahçesinde ötüştüğüm bülbülüm

Yanıltma düşlerimi uykulara dalmadan
Mahsule ermediğim boz kıraç eşiyorum
Susturma nefesimi hevesimi almadan
Yarısı sen de kalan kör yürek taşıyorum

Gecelerin kabusu terlerimi dökerken
Yeni güne umudu şafakla ışıyorum
Bir aymazın gölgesi ufkum dara çekerken
Tut elimden nazlı yar son surat düşüyorum

Karanlıkta gezmişim gündüzüme kıyarak
Menzilimden vazgeçmem yıldızları sayarak
Tüketmişim öz varım hüzünlere doyarak
Şiirlere sarılmış bir hayat yaşıyorum