Kördüğüm

gri bir gökyüzünün sahip olduğu bir öğlen vakti
sarısı siyaha dönmüş bir kumsalda
tek başıma
adını haykırdım
tüm istanbul'a...............

ağlamak istedim,
olmadı.......

sana gelmek istedim,
zihnim adresine bir türlü kavuşmadı...

sonra.....

sen kokuyordu su...
suya yürüdüm...

sen bakıyordu şehir.........
bir sağa baktım,bir sana baktım
sonra gözlerimi kapattım..
sana yürüdüm...

duyuyordum....
şehir sendin,şair de sen
ve hayat
senin yazdığın bir şiir

kalemin aşk,kağıdın suydu..

malzemen boldu..

ben sana akan bir nehir.........

zaman...
bilmiyorum???
ben hep sana yürüdüm......

sen yoksun belki ama
ben senin yazdığın
bu şiirde büyüdüm.............

sensizliğe öyle bir bağlandım ki..
kördüğüm........