Körebe

Bağım bozulur nuzul bir intihar düşer şakaklarıma..
Perdesi candan,
yatağı göz yaşı bir ruh dolanır avurtlarımda
Düşer avuçlarıma kerdani bir aşk
Seviyor sevmiyor yapraklarını döker papatya
Koca sevdamıza çeker kara kalem
Su üstüne yazılır ilahi kudret
Bakir bir dudakta kalır yeminlerim

Kızıl bir bahar düşer yarınlarıma
Mühür dudaklarıma acı bir şerbet dokunur
Susuzluğuma ağı
Yad edilen her guruh sefa
Kuru bir dal düşer payıma

Düşer alnıma pay biçilmiş günahlar
Bir bir eksilirim hayat çizgisinden
Münezeh değilim hiç günahtan
Damgalanırım
kaybolmamacasına eteklerimden

Bu şehirde doğmamalıydım belkide
Bu gök kubbe olmamalıydı yangın yerim
Bu yürek tutuşmamalıydı bu şehrin kadınlarına
Öksüz bakışlarıma şiir düşmemeliydi bu metrukrun
Pike çeken bu yalnızlığıma barikat olmamalıydı göç zamanları
Kanatlarına ekilmemeliydi umut kuşların
Ah bu şehir çalıyor beni
Kör ebe tuzaklarda sobelenmemeliydi gençliğim
Hayat basamaklarım bu kadar cılız olmamalıydı

Seceresi yırtık yaşam ahengimin
Yörüngesinden çıkmış körükler yangınlarımı
Cephanesi tükenik anlar yaşıyorum
Reva görülen hiçlik düşüncesi