Korkan Ceylan Gözler'den

çiçek açmaya can atan gönlümün,penceresinin ardındasın şimdi..
cama vuran her damlada,
her yazın ardından gelen sonbaharlarda saklısın
açan güneşte arayamıyorum gözlerini..
Biliyorum çünkü;artık bulutların şimşek çakışındasın..
ceylan gözlerimi korkutur oldu;
perdelerini aralayıp şiddetinle karşılaşmak..
ama rahatlatıyor sonra o şiddetin ardında;
tatlı br güneşle ileri bakmayı ummak..
ama seni bulamamak..
bir kez olsun kovar mısın bulutlarını gönlümün kıyılarından
yağmur değil artık istediğim;
ben ikimiz için gözyaşlarımı biriktirdim..
korkmuyorum;
karanlıklarından,ayazlarından,gürlemelerinden..
korkmuyorum;
seneler gibi gelip gideceğinden,hasretinden,kendini bilmezliğinden..
korkmuyorum diye şaşırıyorsun dimi?
peki söyler misin;
aşkından parçalanmış,
kum tanesi gibi un ufak olmuş kalbimi;
daha da parçalamaya gücün yetebilir mi?
ona da yeter dimi?
peki vicdanın el verir mi?