Korkarım

korkarım sevdiğim
sensiz olan herşeyden
yaşamak için nedenim kalmaz
sen yokken
öyle alışmışım ki sana
dermanım inan hiç yok yaşamaya
hasretini çekiyorum
sensizliğin yasını tutuyorum hala
derdime bir derman sende
açım varlığına
yokluğun öyle zor ki
bütün acıları yaşadım sayende
yalnız kalmaya adamış gibiyim kendimi
korkuyorum canımdan da vazgeçerim diye
benim olmayan nefesimi
alırım birgün benden diye
hiç önemi yok biliyor musun?
sen olmayınca hiçbirşeyin
ellerim boş , yatağım boş
başımı yaslayacak omuzun yok
beni benden alan dudakların
kara gözlerimin bir değeri yok
sıradan herşeyim
sen olmayınca yanımda
heyecanım bile kalmadı eskisi gibi
kalbim çarpmıyor
atmıyor hızlı hızlı
beni mutlu eden hiçbirşey yok
yüzümü güldüren
kara gözlerimi ağlatan
hiç kimsem yok senden başka
korkuyorum sevdiğim
yalnız kalmaktan korkuyorum
ama yalnızım ve çaresiz
bir hayalin var yanımda
onu da alırsan benden
ya alırlarsa
nasıl yaşarım ki ozaman
nasıl çekerim bu dünyanın kahrını
nasıl üstesinden gelirim bütün kötülüklerin
yapamam ki
gücüm yetmez buna
bu kadar yalanın içinde yaşayıp
tek gerçeğimi / seni / kaybedersem
inan kendimden de vazgeçerim
kimin için yaşıyorum ki
kimin için nefes almaya çalışıyorum
sende olmazsan herşeyin ne anlamı var ki
korkuyorum herşeyim
seni , gözlerini , ellerini , güzel kalbini
kaybetmekten korkuyorum
ya götürürseler seni içimden
alırlarsa içimdeki seni
bana birşey kalmaz ki
içim dışım sen olmuş
aklım , fikrim
ruhum , bedenim
herşeyimde sen varsın
seni benden kimsenin almasına
izin veremem
yaşamak için izin vermemek zorundayım
alamazlar seni sevdiğim benden
canımı veririm
yine de seni vermem kimselere
sen olmazsan ben zaten bir hiçim
he seni almışlar benden
he canımı almışlar bedenimden
fark var mı ki
sende izin verme sevdiğim
seni benden almalarına
korkuyorum...korkarak yaşıyorum...