Korkarım Karanlıktan Bilirsin...

sadece tek bir şeyin kokusunu alıyorum
tahta ile toprak karışımı
birde cok üşüyorum
üzerimde incecik bir bez
güneş doğuyor bir yerlerde biliyorum
bense karanlığa hapsolmuş cansız bir nefes
omuzlardan ineli henüz daha cok yeni
sanıyorum bu limandan mechule giden son gemi
senden ayrılmak istemiyorum bu kadar tez
görüyorum...
sanırım benim için
el açmış dua ediyor herkes...

ben yinede son kez silkinip
sana sesleniyorum...

"gözünden akan bir damla yaşa verdim bu canı
sen yeterki gül
korkutamaz beni ateşin en harı
beni merak etme
gideceğim mekanın adı
seni bekleyeceğim için cennet olacak"
biliyorum...

sonra dönüp gidiyorsun ya...
son birşey söylemek istiyorum....

burası cok soğuk meleğim
cok karanlık
cok sessiz
sadece akşamları rüzgarın savurduğu
söğüt dallarının sesi var
ha birde cok dar

korkarım karanlıktan bilirsin...
yalvarırım gel kurtar..