Korkuların Içinde

Siyahtır, korkunun rengi,
Giyer, kuşanır,
Çıkar, dışarı.
Yaz kış fark etmez, onun için.

Bir köşede bekler,
En çaresiz olanı seçer,
Sessizliktir, korkunun sesi
Bir tek yalnız olan hisseder geldiğini.

Aklının en kuytu köşesi onun yeridir.
Doğru anı kollar, hissettiği anda
Taaruza geçer.
Ta ki biz, savaşı yenene kadar.

Ama çekilirsek kabuğumuza,
Gece gibi kaplar, hayatımızı.
Başımızı kaldırmadığımız sürece
Göremeyiz, karanlığın ardında ki, umut yıldızlarını.