Korkularla Büyüdü(m)

sessizliğe karıştı
silah sesleri...
gece yarısı
aynı anda ve ardı ardınaydı tüm şiddeti...
kimse kendini bilemedi o an
kendini bulamadı zaman
durdu sanki hayat
durdu tüm kalpler
kanlar içerinde
gözyaşları şimdi...
ayakta kalanlar için
zor olacaktı
çünkü
yeni bir güne uyanmak
şimdi daha zordu...
güneş doğmadan yormuştu bile
tüm bdenleri haybeden...


tepkisiz kalamzdım bu olanlara
aldım başımı
düştüm yolllara
diyar diyar aradım
geçmişime
karanlık çökerten hainleri
geleceğimi göremiyordum
o günden sonra...


küçücük bir kardeşim vardı
o da ölenler arasındaydı...
aslında
suçu yoktu kimsenin
hele de kardeşimin...
daha yeni yeni öğrenmişti
yazmayı okumayı
kırmızı kurdeleyle koştuğu gün
kırmızı kanının derinliklerindeydi
ufacık bedeni ..

ağlamak yoktu hüsrana
dönmek zorundaydım ardı kalanlara
ve umutsuzluk ağır bir yara
olsa da
...
...
ben yaşayamadım
biz yaşayamadık bir arada...

(insan ölümü geri kalanlar için daha zordur...
tüm şiddete son vermek umuduyla yazıldı bu şiirim...)


Tüm inancımla son olması dileklerimle.....