Korkuluk Ve Bostan Tarlası

heykel olmadan korkuluk olduk
bostan tarlasında..
aşkın korkulukları sardı ruhları
politika sahnesi inmedi
yalancı pehlivan korkulukları
yaşamın her softasında..

korkuluk yakıştı bize...
ondandır kuşlar serbest
korksun diye dikilen korkuluktan
korkmuyor bu kuşlar
diyarı istila etmiş .
çünkü
kuş beyinli düşünce çoğalmakta geri kalmadan ...
boy gösterdi heykeller saray köşk mekanlar
kuşlar yönetiyor korkulukları

korkuluklu düşüncelerim...
boy verirken düşlerim
çevremi sardı yurdumu
sarı başaklı ekin tarlası
kafes doldu kursak boşaldı
ötekilerden eser mı kaldı

korkuluk bostan tarlasında
küçüklüğümün izleri varken
şimdi alem dünyası korkuluk...
sürü tarlasına donmuş
çoban korkuluğu

çevrelenen korkuluklar
kuşların yemi olmuşsa
gitmem başka diyara
başka diyar bana zülüm

korku düştü çocukluk düşlerime
oysa ne düşlemezdim ki
gökyüzü maviliklerinde uçan
güvercin sırtlamışken beni
uçarken elimde uçurtmam
takılı kaldı düşlerime

yine umut kesilmez
düşler uğruna değerse
cevherin varsa eğer
seni yaşamaya direnen düşlerim

acının adı ayşan
savaşın adı yok bence
heykeller ne yapsın
korkuluksuz korkuluklara

şayet dikilirse heykel
ötekilerdir ...
O açlığın yokluğun seriveni
topluluk heykelleri
ki kurudu dondu
kimi de sonsuza uçtular
umut yolculuğunda
kirlenmişliğe karşı siper oldular
nefer oldular göğsünü gere gere

acımasız kuşlar demi aleminde
açlığa terk edilen heykeller
hiç bir şey kalmadı / kursaklarına

buyurun tikin beni
sonsuza...

14/01/2011 - Karataş