Korkusuzca Sevebilmek

Gidebilmek bir yalnızlığın arkasından,
Sessiz ve usulca,
Teslim edip kendini,
Hem de korkusuzca.
Vazgeçebilmek her güzel şeyden,
Gözlerinden, yüzünden,
Her derde deva o gülüşünden.
Umudunu kesip bahardan,
Küsüp güne - güneşe,
İlişiğini kesmek zamandan.
Unutmak yaşananları,
Unutmak bizi, bizi biz yapanları.

Ve gidebilmek, bir akşam üstü,
Bir kaç bahane uyduruk,
Mesnetsiz yalanların ardından,
Hayır - hayır, ağlamadan,
Yarından korkmadan,
Ki bu nasıl mümkün olacak bilmem,
Ellerini tutmadan.
Ardına dönüp bakmadan,
Hiç bir anıyı yanına almadan,
Yeni bir gülüşle yanmadan,
Aldanmadan kaçabilmek,
Aydınlıklar beni sana bağlayan yaraları,
Ortaya çıkarmadan.

Oysa gidebilmek...
Bir yaprağı takviminden,
Bir çiçeği dalından,
Günü gelmeden koparabilmek...
Ortasından çıkıp da bir alevin,
Büsbütün bir yangın olabilmek...
Bir gülüşüne dünyaları değiştirebilecekken,
O gül yüze karalar,
O beni benden eden saçlarına,
Aklar düşürmeyi göze alabilmek...

Söyle hadi mümkün mü gidebilmek,
Gitmeyi bile göze alamazken,
Seni yeniden sevebilmek?

Kırıkkale / 2013