Korkuyorum
Dert ehliyim dedi,
Mutluluk neyime?
Aşk, mantıksızlık sadece,
"Akıl" gerek kalbime!..
Sevmemeliyim dedi,
Boş saadet neyime?
Değer mi bir faniye?
"Vicdan" gerek beynime!..
Korkuyorum hem dedi,
Hep sevilmek neyime?
Bir ömrünü vermek niye?
"Sorumluluk" gerek bedenime..
Seviyorum ama, dedi..
Ne söyleyim talihime?
Hep kadirbilmezlerle,
Geçti ömür "huzur" gerek..
......Hem kalbime,
........................Hem beynime,
...................................ve hem
Hamallıktan yorgun,
Şu aciz bedenime..
Seviyorum ama dedi,
Korkuyorum yenilmekten,
Hiç almadan, hep vermekten,
Anlamlı, anlamsız gel-gitlerden
Bilemedim "mutluluk" için,
Ne yapmak gerek?
Her ikisine de sevgili meryem...Her ikisine de...Yani akılsız bir kalp, gider zalımı sevdiğini sanır hem rezil hem de rüsva olur. Hem zalım zulumu nasıl sevebilir de kendine eş tutar akılıyla zalımın farkında olmasa zulüm sahibinin kalp. Evet bizde maalesef 'Aşkın gözü körmüş ' saçmalıklarıyla insanlar adeta kendinden bıkmış gibi kaldırıp atıveriyor gerek zalıma gerek zuluma. Sonuç : "Ahülen kader seni babna yazanın..." diye bitmek tükenmek bilmeyen vaveyladan faveran. Bu yüzden insan elbette sevecek ve illa sevecek sevgili Meryem..Ama kimi sevdiğini de akli dengesinde ölçerek biçerek. Değerli kalemine sonsuz sevgiyle.
kalp akılla çalışmaz, akılla çalışan beyin...kalbe duygu lazım...korkunun ecele faydası var mı?
korksanız bile yüreğinizi açın engin sulara...boğulacağınız zaman aklınız can simidi olsun...
korkmak mı...
aşktan ve sevgiden...
kork
aşksızlıktan ve sevgisizlikten....
yüreğine sağlık...