Korkuyorum

Gece yavaş yavaş çökerken yalnızlığımın üstüne...
Senli hayatımın ilk gününe kapıyorum gözlerimi usulca...
Güneş herşeye inat doğuyor rüyalarıma.
Varlığımın, silikleştiği hayal dünyama hoşgeldin...
Duvarlarıma balyoz etkisi yaratan sevgim;
Yerle bir ediyor sınırlarımı...
Kendimi korumak için özenle ördüğüm her tuğla,
Yokluğunun acısıyla yıkılıyor üzerime.
Biriktirdiğim her özlem,
Sığmayıp taşıyor benliğimden...
Boğuluyorum duygularımın altında...

Tenine hasret benliğimi yakıyor kokun...
Sana yanıp, senle tutuşan yüreğime sen katıyorum usulca...
Tenine her dokunuşum da iliklerime kadar hissettiğim huzur korkutuyor beni...
En çok sana hasret kaldığım geceler akıtıyor gözyaşlarımı...
Varlığını hissedemediğim her uykumdan kabuslarla kalkıyorum...
Sana uyuyup, Sensizliğe uyandığım her sabah acıtıyor ruhumu...
İstemiyorum senin olmadığın dakikaları,
İstemiyorum senin içinde olmadığın uykuları...
Ve ben istemiyorum; tenini benliğime bulaştırmadığım bir yaşamı...
Kokunu sürmediğim bir beden istemiyorum...

Prangalara mahkum ettiğim duygularımın sahibi senken, koşuyorum sana...
Hep gideceğin korkusuyla tutulurken günden güne aşk'a,
Dizginlemeye çalıştığım duygularım var...
Yokluğunu anlatabildiğim yalnızlığımı esir almaktan alıkoyamam kendimi...
Keşkelerim var ardımda biriken,
Ve korkularım var...
Hiç birşey olmasada gerçeklerim var sana karşı hissettiğim...
Ne kadar engellemeye çalışsamda kendimi
İtiraflarım var...
Ben sana aşık olmaktan korkuyorum...
Teninde kaybolmaktan korkuyorum...
Herşeyi geçtim de, birgün gitmenden değil...
Gitmek zorunda kalmaktan korkuyorum...