Korkuyorum Anne

Yüreğimde konaklayan yalnızlığın,

Seni gizleyen karanlığın girdabındayım.

Parçalar kopuyor her bir yanımdan

Çoğaldıkça içimde ölüm dokulu gidişler…

Korkuyorum Anne!

Mevsimsiz yağmurlar yağıyor üzerime.

Günler geçiyor

Kaç zamandır yarınsız geceler

Gölgeler…

Bir de şu gölgeler yok mu?

Yaşlı bir ilmek gibi boğan

İçime hapsolmuş bir çığlığım.

Hangi kelimeye sığdırayım?

Suskunluğumu

Hangi cümlede anlatayım?

Hayatı.

Büyüdü dünyanın anlamsızlığı.

Her yalnızlığımda…

Dört duvarı soğuk bir odanın,

Buzla kaplı denizi oldum.

Düşlerinde küllenen ölü bir bedenim sanki.

Korkuyorum Anne!

Gözlerinde bulduğum huzuru, bana kurduğun

cümleleri,

Ruhumu okşayan sesini özlüyorum.

Uzun masallarda, gecelerde kaldım.

Bir ömür sarılacak kadar,

Sustum sana Anne

Sustum…